Αυτό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε εκείνους τους αρρώστους που δεν ανταποκρίνονται στη συνήθη θεραπεία. Πάσχει π.χ. κανείς από ένα επώδυνο σύνδρομο, στον ώμο, στον αυχένα, στη μέση, στο γόνατο, στο πόδι κ.λ.π. και δεν ησυχάζει ό,τι παυσίπονο και αν πάρει, όποια φυσιοθεραπεία και αν κάνει. Υπάρχουν τέτοιοι ασθενείς.

Ο ορθοπεδικός επιμένει ότι δεν είναι κάτι που πρέπει να χειρουργηθεί και ο άρρωστος εξακολουθεί να ψάχνει μία λύση  γιατί δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι. Σε αυτές τις «περίεργες» καταστάσεις, η σύγχρονη επιστήμη έχει ανακαλύψει ότι ευθύνεται η λεγόμενη βιολογική ακαμψία.

Ο οργανισμός ταλαιπωρείται από μία μονιμοποιημένη φλεγμονή που δεν κλείνει τον κύκλο της γιατί το σώμα έχει γίνει ράθυμο στις αντιδράσεις του, δεν μπορεί πια να διορθώσεις εύκολα ό,τι ξεφεύγει από την ομαλή λειτουργία.

Ο ιδανικός ίσως τρόπος για να σπάσει αυτή η ακαμψία είναι η ολοσωματική υπερθερμία. Ξαπλώνει κανείς σε ένα κρεβάτι και στην πλάτη του χορηγείται υπέρυθρη ακτινοβολία (βεβαίως φιλτραρισμένη, χωρίς τις βλαβερές συχνότητες).  Έτσι ζεσταίνεται το σώμα και αρχίζει να ανεβάζει πυρετό. Ο πυρετός, όπως έχουν καταδείξει οι πιο νέες έρευνες, είναι ο άσος στο μανίκι, το ισχυρότερο εργαλείο του ανοσοποητικού μας συστήματος. (Είναι ενδεικτικό ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που πάσχουν απίο καρκίνο, τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν εμφανίσουν τη νόσο, δεν έχουν ανεβάσει πυρετό).

Όταν σηκωθεί κανείς από το θεραπευτικό κρεβάτι, συχνά «νοιώθει άλλος άνθρωπος». Στον σωστά επιλεγμένο ασθενή (π.χ. δεν ενδείκνυται σε σοβαρές καρδιοπάθειες) μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά, επιτυγχάνοντας «μικρά θαύματα».  Είναι μία ριζική αλλά ακίνδυνη θεραπεία, μία διέξοδος σε διάφορες, δύσκολες στην αντιμετώπισή τους καταστάσεις. Η συνεχιζόμενη έρευνα στον τομέα μάλιστα ίσως μας επιφυλάσει και άλλες, ευχάριστες εκπλήξεις για το μέλλον.