Στις χρόνιες οι ιερολαγονίτιδες, η αγγυλοποιητική αυτοάνοση αρθρίτιδα, οι οστεοπορωτικές καταστάσεις( pagget? ) και άλλες μη συχνά αναγνωρίσιμες.

Ο πατέρας των ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΩΝ στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο της Παγκόσμιας Ορθοπαιδικής, ο δάσκαλός μας αείμνηστος Μανώλης Μιχειλινάκης αλλά και ο καθηγητής μας Κ. Γιώργος Χαρτοφυλακίδης έλεγαν ότι «το μεγαλύτερο μυστικό μια ολικής ισχίου είναι να διαρκέσει τον ελάχιστο δυνατό χρόνο για να περιοριστεί η πιθανότητα σηπτικής μόλυνσης»., ο μεγαλύτερος εχθρός μιας ολικής μετά την κακή τοποθέτηση των υλικών.

Όλες οι θεωρίες περί αναίμακτων τεχνικών μικρών τομών, ρομποτικών τεχνικών, προσθίων ή οπισθίων τομών, super path ή άλλων τινών έχουν τον λόγο τους που υπάρχουν. Αρκεί να μην γίνονται οι ασθενείς πειραματόζωα στα χέρια αυτών που η εμπειρία τους είναι ελάχιστη στις τυχόν επιπλοκές. Κανείς δεν πρέπει να κατηγορεί κανέναν και ο ασθενής θα κρίνει έτσι κι αλλιώς τον ιατρό του από το αποτέλεσμα

Η εξέλιξη έτσι κι αλλιώς δεν θα σταματήσει ούτε την ιατρική επιστήμη ούτε τον ιατρό να προσπαθεί για το καλύτερο. Αλλά κανείς δεν είναι κληρονόμος ή ιδιοκτήτης της τελειότητας ή της πιθανότητας «ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ». Εκεί φαίνεται και η αξιοσύνη του ιατρού.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι όλα ΤΙΤΑΝΙΟ, ΕΝΑ ΚΡΑΜΑ ΧΑΛΚΟΥ και η ποιότητα έχει να κάνει και με την ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ. Δυστυχώς στην χώρα μας πρέπει να λέγονται οι αλήθειες διότι δεν υπάρχει δικαιολογία αποτυχίας.

Σε περίπτωση αστάθειας- αποτυχίας- αστοχίας του υλικού πρέπει να γίνεται αναθεώρηση της ολικής με νέο υλικό άλλης φιλοσοφίας.

Σε περίπτωση ΣΗΠΤΙΚΗΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ πρέπει να αφαιρείται το υλικό να τοποθετείται ΕΙΔΙΚΟ SPACER με αντιβίωση για τρεις (3) μήνες και μετά να χρησιμοποιείται νέο υλικό ειδικής τεχνολογίας.

Το καθαρό περιβάλλον του χειρουργείου και η εμπειρία του ιατρού τέλος ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.