Σε επίπεδο εξωτερικού ασθενή (ο οποίος δεν χρήζει νοσηλεία σε κλινική)  ο φυσίατρος προσφέρει:

• λήψη αναλυτικού ιστορικού και φυσιατρική κλινική εξέταση σύμφωνη με τα ιατρονομικά ήθη,
• διενέργεια εξέτασης του μυοσκελετικού συστήματος και θεραπεία αθλητικών κακώσεων,
• διενέργεια πλήρους νευροφυσιολογικού ελέγχου για κάθε τύπο πάθησης τόσο του μυικού όσο και του νευρικού συστήματος,
• επιπλέον των θεραπευτικών μέσων (φάρμακα κλπ) στα πλαίσια συνηθισμένης άσκησης της ιατρικής πρακτικής, χρήση διάφορων θεραπευτικών τεχνικών αλλά και μηχανικών και φυσικών μέσων (όπως η θεραπευτική άσκηση, η θερμότητα, το νερό και ο ηλεκτρισμός) ώστε  να εξυπηρετήσει εξατομικευμένα τις θεραπευτικές ανάγκες κάθε ασθενούς,
• χρήση ελάχιστα επεμβατικών (μη χειρουργικών) τεχνικών για την διάγνωση, την θεραπεία και την διαχείριση του άλγους,
• διαχείριση της σπαστικότητας με τη χρήση φυσικών μέσων, ορθωτικών βοηθημάτων και την έγχυση αλλαντικής τοξίνης τύπου Α (ΒΟΤΟΧ),
• αξιολόγηση της επιλογής κατάλληλης πρόσθεσης ασθενούς με ακρωτηριασμό,
• αξιολόγηση χρήσης και εφαρμογής βοηθημάτων αποκατάστασης,
• οργάνωση προγράμματος αποκατάστασης σε παθήσεις του νευρικού συστήματος όπως οι κακώσεις νωτιαίου μυελού, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια με κύριο στόχο την βελτίωση του επιπέδου αυτουπηρέτησης και την ποιότητα ζωής του ασθενούς
• συνταγογράφηση θεραπευτικής άσκησης,
• παροχή ιατρικής επίβλεψης και υποστήριξης σε  αθλητικές ομάδες και νοσηλευτικές κοινωνικές δομές,
• διενέργεια πλήρους λειτουργικής αξιολόγησης και εκτίμησης της ανικανότητας μετά από σύσταση κρατικού ασφαλιστικού ταμείου, ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρίας, νομική, ή επαγγελματική αντιδικία για αποζημίωση.

Σε επίπεδο εσωτερικού ασθενή (ο οποίος χρήζει νοσηλεία σε κλινική) ο φυσίατρος καλείται:

(μετά την ιατρική σταθεροποίηση  του ασθενή) για τον καθορισμό των στόχων και τον σχεδιασμό του προγράμματος αποκατάστασης στον ασθενή που έρχεται αντιμέτωπος με την έννοια της ανικανότητας, του ελλείμματος και της αναπηρίας από παθήσεις κυρίως  του νευρικού ή του μυοσκελετικού συστήματος.

Βασικός ρόλος του Φυσιάτρου είναι να  προΐσταται και να συντονίζει  την θεραπευτική ομάδα, που λέγεται «Ομάδα Αποκατάστασης».

Αυτή περιλαμβάνει, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, κλινικούς ψυχολόγους, νοσηλευτικό προσωπικό, κοινωνικούς λειτουργούς, τεχνικούς προσθετικών και ορθωτικών μηχανημάτων και εμβιομηχανικούς, για ασθενείς που απαιτούν σύνθετες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Το πρόγραμμα αποκατάστασης οφείλει να είναι εξατομικευμένο και συνίσταται στην πρόληψη των συγκάψεων, των κατακλίσεων, την διαχείριση του δέρματος, την διαχείριση της σπαστικότητας, την διαχείριση της κύστης και του εντέρου, την λειτουργική εκτίμηση του ασθενή, την σύσταση τροποποιήσεων εργασίας και οικίας, την σύσταση για ενημέρωση και εκπαίδευση του οικογενειακού περιβάλλοντος για το φορτίο φροντίδας του ασθενή, την πρόγνωση της τελικής έκβασης στην αυτουπηρέτηση, την κινητοποίηση και την κοινωνική επανένταξη.

Για τον Φυσίατρο, ο τελικός θεραπευτικός στόχος είναι η μεγιστοποίηση της  λειτουργικής ικανότητας του ασθενούς, ανεξάρτητα από την ηλικία ή το πρόβλημα.

Η φυσιατρική εκτίμηση αντιπροσωπεύει μία  πολύτιμη ιατρική υπηρεσία η οποία αναγνωρίζει την λειτουργική ικανότητα σαν ένα σημαντικό συστατικό της συνολικής