Η αποκατάσταση των ασθενών με οσφυαλγία είναι μια ολοκληρωμένη διαδικασία που απαιτεί την ακριβή διάγνωση και έγκαιρη παρέμβαση. Το πρόγραμμα αποκατάστασης θα πρέπει να περατωθεί μόνο στο σημείο όπου με επιτυχία ο/η ασθενής μπορεί να επιστρέψει σε μέγιστο ρεαλιστικό επίπεδο ενεργού λειτουργίας. Η διαδικασία αποκατάστασης μπορεί να διαιρεθεί σε οκτώ φάσεις, καθεμία από τις οποίες αποτελεί μέρος του συνολικού σχεδίου για την λειτουργική αποκατάσταση:

1. Έλεγχος της φλεγμονής
2. Έλεγχος του πόνου
3. Aποκατάσταση εύρους κίνησης συνδέσμου (ROM) και επε- κτασιμότητα των μαλακών ιστών
4. Bελτίωση της μυϊκής δύναμης
5. Bελτίωση των συγκεκριμένων πρότυπων εμβιομηχανικών δεξιοτήτων (συντονισμός επανεκπαίδευσης)
6. Βελτίωση της γενικής καρδιαγγειακής αντοχής
7. Συντήρηση - προγράμματα ασκήσεων

Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, πολλαπλά θεραπευτικά πρωτόκολλα έχουν χρησιμοποιηθεί στην προσπάθεια για την παθολογική αποκατάσταση της σπονδυλικής στήλης: παθητική προσπάθεια αποκατάστασης της σπονδυλικής στήλης, παθητικές κινήσεις, χειραγώγηση, ακινητοποίηση, μασάζ, θερμότητα, κρύο, ηλεκτρική διέγερση, υπέρηχο, λέιζερ και μια μεγάλη λίστα από άλλες θεραπείες, και αν και μερικές από αυτές παρέχουν τουλάχιστον μια προσωρινή ανακούφιση του πόνου σε οξείες περιπτώσεις, δεν είναι αποτελεσματικοί στη θεραπεία του χρόνιου πόνου.

Για τις περισσότερες ασκήσεις των κοιλιακών ή των μυών της ράχης έχει αποδειχθεί ότι η χρήση τους για την αποκατάσταση της σπονδυλικής στήλης δεν φέρει τα θεμιτά αποτελέσματα για τον επιδιωκόμενο σκοπό τους. Κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης η άσκηση πρέπει να είναι συγκεκριμένη.

Το πρώτο μηχάνημα άσκησης σχεδιασμένο για την ανάπτυξη της δύναμης των μυών που επεκτείνουν την οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης ήταν η μηχανή των Nautilus-Lower-Back. Ωστόσο, έρευνα που διεξήχθη στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, Gainsville, απέδειξε σαφώς ότι τέτοιες μηχανές θα αυξήσουν τη δύναμη των μυών του ισχίου και του μηρού, ενώ δεν αποφέρει καμία αλλαγή στη δύναμη των οσφυϊκών μυών.

Το πρόβλημα της απομόνωσης των κάτω ραχιαίων μυών λύθηκε όταν σχεδιάστηκε η μηχανή MedX, παρέχοντας ακριβή μέτρηση των μυών σταθεροποιήσεως οσφυϊκή (Longisimus Dorsi-Iliocostalis -Spinalis Dorsi) απομονώνοντας αυτούς τους μυες από την ακι- νητοποίηση των πυελικών μυών και οι μύες των μηρών με εξου- δετέρωση της βαρύτητας με χρήση αντίβαρων. Με τη βοήθεια των τυποποιημένων μεθόδων από τα διάφορα πρωτόκολλα, και την ασφάλεια και τις προδιαγραφές της αξιολόγησης μέσω της μέτρησης της δύναμης, προσφέρεται ένας αντικειμενικός τρόπος για τη μέτρηση και την άσκηση των μυών σταθεροποιήσεως. Έτσι, το MedX είναι μια ιατρική μηχανή, η οποία, μέσω της εφαρμογής της αυτοσυγκράτησης πυέλου προς μηρό και πόδι, παρέχει την ικανότητα να απομονώσει τους μύες σταθεροποιήσης της οσφυϊ- κής. Με τη λειτουργία του, το μηχάνημα δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί μια ισομετρική δοκιμασία κόπωσης των μυών που εμπλέκονται, η οποία δίνει έναν ασφαλή αριθμό βάρους και επαναλήψεις για τις δυναμικές ασκήσεις που θα ακολουθήσουν. Με τη βοήθεια των υπολογιστών, τη μυϊκή δύναμη θα μετρηθεί σε διαφορετικά επίπεδα (από 72o κάμψη σε 0ο επέκταση). Αυτά τα επίπεδα, ακολουθώντας τα πρωτόκολλα 2-3 φορές την εβδομάδα για 15 έως 24 φορές, θα συγκριθούν κάθε φορά, και θα αποδειχτεί η βελτίωση της μυϊκής δύναμης των κάτων ραχιαίων μυών. Με αυτό τον τρόπο, θα έχουμε μια αξιόπιστη δοκιμή μέσω της επαναληψιμότητας και σταθερών αποτελεσμά- των. Η καμπύλη των ασήσεων ενδυνάμωσης, θα πρέπει να σημειώνει πτώση.

Τα κριτήρια για έναν ασθενή που θα θέλει να εισαχθεί σε ένα λειτουργικό Διάγραμμα αποκατάστασης MedX είναι να είναι μεταοξεία ή μετεγχειρητική άνω των 45 ημερών, να υπάρχει η κατάλληλη διάγνωση, να μην υπάρχει αποτέλεσμα από τη συντηρητική περίθαλψη και να έχουν μια τεκμηριωμένη κάτω του κα- νονικού μυοσκελετική δύναμη στην ισομετρική εξέταση. Ο ασθενής θα πρέπει να απελευθερωθεί από το πρόγραμμα λει- τουργικής αποκατάστασης MedX, όταν πληροί τους στόχους της θεραπείας, για παράδειγμα, να είναι ανώδυνη, έχοντας βελτιώσει το εύρος της κίνησης, με αυξημένη δυναμική και στατική αντοχή, και, τέλος, να έχουν βελτιωθεί οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες. Το MedX φαίνεται να δίνει μια απάντηση στο θέμα της αποκατάστασης. Έχοντας γίνει αποκατάσταση της δυσλειτουργίας, το επόμενο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι πώς θα διατηρηθεί η λειτουργία.

Η συγκεκριμένη άσκηση θα αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία σε περίπου ογδόντα τοις εκατό όλων των περιπτώσεων χρόνιου πόνου, θα αυξήσει τη λειτουργική και δομική αντοχή, και θα αφαιρέσει ή θα μειώσει σημαντικά τον πόνο. Οι διαρθρωτικές αδυναμίες μπορούν να διορθωθούν, αλλά η βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας ως αποτέλεσμα ειδικών ασκήσεων (MedX) δεν θα διατηρηθεί αν η άσκηση διακοπεί. Η λειτουργική ικανότητα αλλάζει συνεχώς, όλο και καλύτερα ή χει- ρότερα, το σώμα ανταποκρίνεται στις πρόσφατες απαιτήσεις, και αν δεν χρησιμοποιηθεί θα χαθεί.

Ο Vert Mooney, Καθηγητής Ορθοπαιδικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Σαν Ντιέγκο, έχει επίγνωση της ανάγκης συνεχούς ειδικών ασκήσεωνγια την επιτυχή αποκα- τάσταση και την πρόταση μιας πιθανής λύσης. Σύμφωνα με την ομάδα του Vert Mooney, και του Dr. Bryan Nelson από την Μιν- νεάπολη, η έρευνα του έδωσε εξαιρετικά αποτελέσματα αξιολό- γησης και αποκατάστασης σε περισσότερο από το 80 τοις εκατό των χρόνιων ασθενών.

Πρόσθετες έρευνες με εκατοντάδες ασθενείς με χρόνια προβλήματα σπονδυλικής στήλης έχει διεξαχθεί σε διάφορες πόλεις και τοποθεσίες στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και την Ευρώπη, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έτυχε να είμαι ένας από τους πρώτους Έλληνες φυσιοθεραπευτές ειδικευμένος στη Χειροθεραπεία που στάλθηκαν από τον Καθηγητή Ορθοπαιδικής στην Κρήτη και το Τέξας, ο Δρ. Alex Hadjipavlou, στα Πανεπιστήμια της Φλόριντα και του Σαν Ντιέγκο να παρακολουθήσει πρόγραμμα μετεκπαίδευσης και στον χειρισμό της μηχανής MedX υπό τους Dr. Fulton και Dr. Mooney. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η φιλοσοφία του MedX θα δώσει απάντηση στην συντήρηση των μυών σταθεροποιήσεως, που παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο στην πρόληψη Οσφυαλγίας, στην αποκατά- σταση εύρους κίνησης (ROM), και στην αποκατάσταση μετά από τραυματισμό της λειτουργίας της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυ- λικής στήλης, οδηγώντας τον ασθενή στο ρεαλιστικό επίπεδο της μέγιστης ενεργούς λειτουργίας.