Τα 9 εμφανίστηκαν με οξεία αιμορραγία, τα 4 με επιληπτικές κρίσεις και 3 με επαναιμορραγία. Η διάγνωση τέθηκε με αξονική και μαγνητική τομογραφία και σε όλες τις περιπτώσεις η αγγειογραφία ήταν αρνητική. Σε όλα η εκτομή ήταν ολική. Η παρακολούθηση διήρκεσε από 2-5 έτη.

Τυχόν βαρεία κλινική εμφάνιση δεν επηρέασε την επιλογή της χειρουργικής αντιμετώπισης. Υπήρξε κλινική βελτίωση σε 10 περιπτώσεις, ενώ σε 2 το νευρολογικό έλλειμμα παρέμεινε σταθερό. Οι επιληπτικές κρίσεις υφέθηκαν  και στις 4 περιπτώσεις.  Δεν υπήρξε νευρολογική επιδείνωση ή θάνατος.

Τα  θετικά αποτελέσματα της σειράς μας  συνηγορούν υπέρ της ολικής εξαίρεσης της βλάβης σε συμπτωματικούς ασθενείς, ακόμη και σε περιπτώσεις βλάβης στο στέλεχος και τα βασικά γάγγλια. Τονίζεται η σχολαστική διερεύνηση  και υποψία σε αιματώματα εγκεφάλου τα οποία χαρακτηρίζονται «υπερτασικής αιτιολογίας».