Με την πάροδο των χρόνων αυξανόταν ο αριθμός των ασθενών αλλά και των μολυσμένων από τον ιό HIV που προκαλεί το AIDS, αυξάνονταν όμως και οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα για το μείζον αυτό θέμα δημόσιας υγείας.

Το γεγονός ότι θεωρήθηκε περιθωριακή ασθένεια αλλά και νόσος των ομοφυλόφιλων είχε επιπτώσεις στον γενικό πληθυσμό;

Βεβαίως. Ακριβώς επειδή θεωρήθηκε ότι αφορά τους «ανώμαλους», τους «ομοφυλόφιλους» και όσους άλλους επιδίδονταν στις «ακατονόμαστες» σεξουαλικές τεχνικές τους αλλά και τους χρήστες ναρκωτικών, υποτιμήθηκε αρχικά από τον πολύ κόσμο. Το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θεώρησε ότι δεν τους αφορά ο ιός, η μετάδοσή του και η ασθένεια και έτσι γρήγορα ξεχάστηκε. Ξεχάστηκε σαν απειλή, ξεχάστηκε σαν πραγματικότητα, ξεχάστηκε σαν έναν ιό που μεταφέρεται και καταστρέφει μια από τις πιο σημαντικές εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, την σεξουαλικότητα. Δυστυχώς, τo aids συνοδεύτηκε από στερεότυπα, αφορισμούς και μύθους ακόμα και ανάμεσα σε μέλη της ιατρικής κοινότητας.

Αυτή η κατάσταση πότε άλλαξε;

Χρειάστηκε λιγότερο από μια δεκαετία για να διαπιστώσουν όλοι ότι η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Ότι το νόσημα δεν αφορά μόνο του ομοφυλόφιλους και τους χρήστες ναρκωτικών. Ότι δεν χτυπά μόνο τους φτωχούς στην Αφρική – όπου πραγματικά τα ποσοστά στην υποσαχάρια Αφρική ξεπερνούν τον 50% του γενικού πληθυσμού. Ότι δεν αφορά μόνο τις πόρνες. Άρχισαν να γεννιούνται παιδιά με AIDS, από γυναίκες κατά τα άλλα στο απυρόβλητο. Τα ποσοστά στην «πολιτισμένη» Δύση εκτοξεύτηκαν. Αυτό ωστόσο κινητοποίησε τους επιστήμονες, τους φορείς, τα κράτη, τους ανθρώπους.

Πλέον θεωρείται ένα χρόνιο νόσημα;

Aids δε σημαίνει αναγκαστικά θάνατος. Ταυτόχρονα η διαπίστωση και διάκριση μεταξύ φορέων – πασχόντων έδειξε ότι ο ασθενής με AIDS δεν πεθαίνει. Πρέπει να ζήσει με ένα χρόνιο νόσημα, να δουλέψει με ένα χρόνιο νόσημα, να ερωτευτεί με ένα χρόνιο νόσημα, να κάνει σεξ με ένα χρόνιο νόσημα. Σήμερα είναι ξεκάθαρη η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών: 33 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πια μολυνθεί με τον ιό HIV. Το 2009 1.8 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από AIDS. Περισσότεροι από 5 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε αντι-ιϊκή θεραπεία.

Πώς έχει η κατάσταση σήμερα σε ό,τι αφορά τη νόσο;

Φαίνεται ότι εμείς ξεχάσαμε τον ιό, ωστόσο εκείνος δεν μας ξέχασε. Η χώρα μας αποτελεί έναν από τους κύριους διαμεσολαβητές στις οδούς μετάδοσης του ιού HIV. Καταγράφονται 3 νέα περιστατικά μόλυνσης κάθε ημέρα – κι αυτό αφορά μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στην θέση τους. Ναι, το AIDS είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.
 Ναι, το AIDS σκοτώνει.
 Αλλά: Το AIDS είναι πια ένα χρόνιο νόσημα όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης. Το AIDS δεν κολλάει με το φιλί, την χειραψία, τα ποτήρια του νερού και τα πιρούνια. Το AIDS έχει μικρότερη μολυσματική πιθανότητα από τον ιό της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας C, δύο επίσης σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. 
Το AIDS δεν μεταδίδεται μόνο με συγκεκριμένες σεξουαλικές τεχνικές π.χ. τις πρωκτικές. Το AIDS αφορά όλους τους σεξουαλικά ενεργούς ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες. Και κυρίως το AIDS δεν μεταδίδεται με την κοινωνική συναναστροφή. Δεν μεταδίδεται με την φιλία. Δεν μεταδίδεται με την «κουβέντα». Μέχρι την δημιουργία της τελικής θεραπείας, όποτε και αν γίνει αυτό, φορείς του ιού, νοσούντες, γιατροί και κοινωνία, ας μιλήσουμε, ας ενημερώσουμε, ας γνωριστούμε, ας πάψουμε να φοβόμαστε.