Στο υπόλοιπο 10-15% τίθεται η διάγνωση της υπογονιμότητας και ξεκινάει ο έλεγχος, παρ’ όλο που τα μισά σχεδόν από αυτά τα ζευγάρια θα επιτύχουν σύλληψη μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Ο έλεγχος του υπογόνιμου ζευγαριού σε ένα ποσοστό 75% θα αποκαλύψει μία από τις εξής τρεις αιτίες: 1) Διαταραχή ωοθυλακιορρηξίας, 2) διαταραχή σπέρματος και 3)διαταραχή στην βατότητα των σαλπίγγων. Σε ένα 8% η αιτία είναι η ενδομητρίωση, σε ένα 2% διάφοροι παράγοντες όπως ανοσολογικοί, ενδομητρικές συμφύσεις ή τραχηλικός παράγοντας. Στο εναπομείναν 15% δεν ανευρίσκεται κάποια αιτία κι έχουμε την ανεξήγητη υπογονιμότητα.

Η διαχείριση της ανεξήγητης υπογονιμότητας ξεκινάει με αλλαγές στον τρόπο ζωής του ζευγαριού. Σε αυτές περιλαμβάνονται η διακοπή του καπνίσματος, ο περιορισμός της κατανάλωσης καφέ μέχρι δύο κούπες την ημέρα και του αλκοόλ μέχρι τέσσερα ποτά την εβδομάδα. Επίσης, θα πρέπει η γυναίκα να επιτύχει ένα σωματικό βάρος που να αντιστοιχεί σε Δείκτη Μάζας Σώματος ΒΜΙ μεταξύ 20 και 28. Για παράδειγμα, για μία γυναίκα ύψους 1,60μ το ιδανικό βάρος είναι μεταξύ 51 και 69 κιλά, για ύψος 1,65μ μεταξύ 54,5 και 73,5 κιλά και για γυναίκα ύψους 1,70μ μεταξύ 57,8 και 78 κιλά. Αυτές οι αλλαγές στον τρόπο ζωής αφορούν κυρίως στην γυναίκα αλλά θα πρέπει να ενθαρρύνουμε και τον άνδρα να τις υιοθετεί, αφ΄ ενός για το γενικότερο όφελος στην υγεία του αλλά κυρίως γιατί έτσι παρέχεται υποστήριξη στην γυναίκα να πετύχει τους στόχους ευκολότερα.

Από κει και μετά, η διαχείριση εξατομικεύεται. Σε γυναίκες μέχρι 32 ετών, με φυσιολογικά ωοθηκικά αποθέματα, έχει φανεί από μελέτες ότι το να περιμένουμε 6 μήνες, δίνοντας συμβουλές για στοχευμένες επαφές στις γόνιμες μέρες έχει τα ίδια αποτελέσματα με την σπερματέγχυση μετά από διέγερση ωοθηκών. Μετά από αυτό το διάστημα ή νωρίτερα για μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, θα προχωρήσουμε στις διαδικασίες της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής ξεκινώντας από την σπερματέγχυση που αναφέρθηκε νωρίτερα. Πρόκειται για μία απλή, ανώδυνη, χαμηλού κόστους διαδικασία, η οποία μπορεί να γίνει είτε σε φυσικό κύκλο, με το ωάριο δηλαδή που παράγει κάθε μήνα μόνη της μία από τις δύο ωοθήκες, είτε μετά από διέγερση των ωοθηκών με χάπια ή ενέσεις. Δεν έχει νόημα να διενεργήσουμε πάνω από 6 κύκλους σπερματέγχυσης, καθώς τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας επιτυγχάνονται μέσα στις 3 με 4 προσπάθειες. Το μέσο ποσοστό επιτυχίας, ανεξαρτήτου ηλικίας της γυναίκας και αιτίας της υπογονιμότητας, ανέρχεται αθροιστικά μετά από 3 με 4 προσπάθειες στο 25%. Αυτό σημαίνει ότι το 1 στα 4 ζευγάρια θα αποφύγει την εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία αποτελεί και το επόμενο στάδιο.

Η ιδιαιτερότητα στην διαχείριση της ανεξήγητης υπογονιμότητας έχει να κάνει με την αβεβαιότητα που προκαλεί στο ζευγάρι η μη ανεύρεση κάποιας αιτίας. Ενώ στις περιπτώσεις που έχουμε μια αιτία οδηγούμε το ζευγάρι σε συγκεκριμένες επιλογές, στην ανεξήγητη υπογονιμότητα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πλάνο εξατομικευμένα και σε συνεργασία με το ζευγάρι. Έτσι προκύπτει να γίνονται διαφορετικά πράγματα σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “MARIE CLAIRE”