Ο τοπικός έλεγχος αποσκοπεί στην τοπική εκρίζωση του καρκίνου. Μετά την αφαίρεσή του ο όγκος δε μπορεί να στείλει άλλα κύτταρα στη συστηματική κυκλοφορία.

Οι γυναίκες βέβαια δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν από την τοπική νόσο, αλλά από τα κύτταρα που ήδη κυκλοφορούν στον οργανισμό και είναι πιθανόν να κάνουν μεταστάσεις. Γι’αυτό όλες οι γυναίκες πρέπει να λάβουν και κάποιο φάρμακο για συστηματική (=σε όλον τον οργανισμό) αντιμετώπιση της νόσου. Η προτιμότερη θερπεία είναι μια στοχευμένη θεραπεία, δηλ. εκείνη που στοχεύει ειδικά στον όγκο.

Στοχευμένες θεραπείες είναι:

• Η ενδοκρινική θεραπεία (ορμονοθεραπεία) σε περίπτωση ορμονοεξαρτώμενων όγκων. Η ορμονοθερεπεία είναι είτε Ταμοξιφαίνη είτε κάποιος αναστολέας αρωματάσης. Επίσης σε κάποιες προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορεί να δοθεί GNRH ανάλογο. Ο στόχος σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι η μείωση των οιστρογόνων στον οργανισμό ή η αναστολή της δράσης τους πάνω στον υποδοχέα των κυττάρων του μαστού.
• Η τραστουζουμάμπη και η περτουζουμάμπη που είναι μονοκλωνικά αντισώματα και αποτελούν είναι στοχευμένη θεραπεία για τους Her2neu θετικούς όγκους.

Σε αντίθεση με τις στοχευμένες θεραπείες η χημειοθεραπεία ή κυτταροτοξική θεραπεία δεν είναι στοχευμένη. Έχει όμως τη δυνατότητα να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα σε κάποιους τύπους καρκίνου. Η αποτελεσματικότητά της δεν είναι πάντα η ίδια και οι παρενέργειές της είναι μεγαλύτερες, σε κάποιες περιπτώσεις όμως αποδεικνύεται σωτήρια.