Υπάρχουν αναμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα ότι η ανατομική αποκατάσταση για ένα ενεργητικό άτομο, καλώς συμμορφούμενο στην επιθυμητή μετεγχειρητική αγωγή μπορεί να αποκαταστήσει πλήρως την φυσιολογική κάμψη και υπτιασμό του αντιβραχίου.

Οι κυριότερες επιπλοκές που περιγράφονται είναι οι βλάβες του οπισθίου μεσοστέου νεύρου ή του έξω δερματικού κλάδου του αντιβραχίου, και η έκτοπη οστεοποίηση και συνακόλουθη συνοστέωση κερκίδας-ωλένης

Οι ανωτέρω επιπλοκές ελαχιστοποιούνται (ιδίως η οστεοποίηση) στην μονήρη πρόσθια προσπέλαση (3) ενώ οι νευρικές βλάβες δεν φαίνονται να είναι περισσότερες σε ποσοστά.

Σε ότι αφορά τις χρόνιες ρήξεις η κυριότερη επιπλοκή τους είναι η ρίκνωση του μυός και η εκφύλιση του μυός ως αποτέλεσμα της πολύμηνης αχρησίας. Γιαυτό και σ’αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται η αποκατάσταση με κάποια από τις διάφορες προτεινόμενες μεθόδους, ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις όπου η ρικνωμένη μάζα του μυός εξελήφθη ως νεοπλασία.

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλαμβάνει προστασία της κάμψης του αγκώνα τουλάχιστον για δύο μήνες ενώ η αποκατάσταση θα απαιτήσει διάστημα μέχρι 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά