Το πρωτόκολλο Γεωργιάδη για την ριζική και αποτελεσματική θεραπεία προστατίτιδας έχει τα εξής στοιχεία:

Α. Προστατικές πιέσεις + Αντιβίωση: Οι προστατικές πιέσεις (που δεν πρέπει να συγχέονται με προστατικά μασάζ) είναι κεντρικό κομμάτι του θεραπευτικού πρωτοκόλλου και πρέπει να συμβαίνουν με ρυθμό:

• Κάθε μέρα, ή
• Δύο φορές την ημέρα (που είναι το βέλτιστο)

Οι περισσότεροι ασθενείς συνήθως χρειάζονται από 5 έως και 20 εβδομάδες καθημερινών πιέσεων μέχρι να φτάσουν στην πλήρη ίαση από την προστατίτιδα. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τον χρόνο της θεραπείας. Εάν οι θεραπείες γίνονται πιο αραιά για οποιονδήποτε λόγο, είναι προφανές ότι η ριζική θεραπεία παίρνει περισσότερο χρόνο.

Β. Ενδοφλέβια αντιβίωση (IV): Η ενδοφλέβια αντιβίωση λειτουργεί ενισχυτικά, και χρησιμοποιείται συνήθως για χρονικά διαστήματα των 5-10 ημερών (αλλά μπορεί και να επαναληφθεί) σε περιπτώσεις που τα μικρόβια παρουσιάζουν αντίσταση. Συνήθως προηγούνται της ενδοπροστατικής ένεσης, και πολλές φορές συνδυάζονται με αυτήν.

Γ. Ενδοπροστατικές ενέσεις ή εγχύσεις: Οι ενέσεις στον προστάτη λειτουργούν ενισχυτικά, και συνήθως γίνονται 1-4 φορές (αλλά μπορεί και παραπάνω), με διάστημα 15-20 ημερών μεταξύ τους. Οι ενέσεις χρησιμοποιόνται σε περιπτώσεις ισχυρών μικροβίων και ο ακριβής αριθμός εξαρτάται από τους ίδιους παράγοντες που επηρεάζουν τον χρόνο θεραπείας.

Δ. Διατροφικό μοντέλο: Οι ασθενείς, κατά την θεραπεία ακολουθούν ένα ορισμένο διαιτολόγιο το οποίο είναι βασιμένο στο να:

• Αποφεύγει την υποστήριξη των μικροβιολογικών παραγόντων της φλεγμονής.
• Μειώνει την ένταση της φλεγμονώδους αντίδρασης, μέσα στον προστατικό ιστό.
• Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Οι βασικές αρχές του διατροφικού μοντέλου είναι:

• Σημαντική μείωση των υδατανθράκων (ειδικά την ζάχαρη).
• Αποφυγή αλκοολούχων ποτών.
• Αποφυγή πικάντικων τροφών (δηλ. καυτερές πιπεριές, μαύρο πιπέρι κλπ).

Στάδια της θεραπείας προστατίτιδας με το GCPP

Σε αυτό το κεφάλαιο θα παρουσιάσουμε σχηματικά πώς περίπου είναι ο προστάτης:

• Πριν ξεκινήσουμε την θεραπεία προστατίτιδας (ημέρα 1).
• Στο τέλος της πρώτης φάσης (4-6 εβδομάδες από την αρχή της θεραπείας).
• Στο τέλος της δεύτερης φάσης  (8-10 εβδομδάδες από την αρχή της θεραπείας).
• Στο τέλος της τρίτης και τελικής φάσης (12-14 εβδομάδες από την αρχή της θεραπείας για την προστατίτιδα).

Αρχή θεραπείας (Ημέρα 1)

Σε μία τυπική κατάσταση προστατίτιδας, ο προστατικός ιστός έχει “γεμίσει” με ινώδεις σκληρυντικές βλάβες σε όλη την έκταση του, που στραγγαλίζουν όλα τα λειτουργικά στοιχεία του αδένα όπως:

• τα προστατικά αδενικά σωληνάρια
• τα αγγεία
• τα νεύρα
• τον αυλό τής ουρήθρας

Ετσι δημιουργούνται αποφράξεις στην παροχέτευση των προστατικών αδενικών σωληναρίων, μείωση της ροής του αίματος στο μεγαλύτερο μέρος του αδένα και ευαισθητοποίηση του προστατικού νευρικού πλέγματος με παραγωγή επίπονων ερεθισμάτων. Επίσης η σκληρυντική πίεση περιουρηθρικά, εμποδίζει την φυσιολογική ροή εξόδου των ούρων και δημιουργεί φαινόμενα ενδοουρηθρικής και ενδοπροστατικής παλινδρόμησης των ούρων.

Τέλος πρώτης φάσης θεραπείας (4-6 εβδομάδες από την αρχή της θεραπείας)

Επίσης έχει ελαφρυνθεί σε ικανό βαθμό η συμπιεστική περιπροστατική σκληρυντική ίνωση στο επίπεδο της ουρήθρας. Αυτό έχει ως συνέπεια την:

• Καλύτερη ροή του προστατικού υγρού στα αδενικά σωληνάρια, και ως εκ τούτου την παροχέτευση του αποφραχθέντος φλεγμονώδους υλικού.
• Καλύτερη ροή του αίματος που συνεπάγεται με την αύξηση της συγκέντρωσης των αντιμικροβιακών φαρμάκων.
• Μείωση των επίπονων ερεθισμάτων από την σταδιακή απελευθέρωση των ινών του νευρικού προστατικού πλέγματος.
• Αύξηση της διαμέτρου της ουρήθρας με αύξηση της δύναμης ροής των ούρων και την μείωση του φαινομένου της ενδοπροστατικής παλινδρόμησης.

Τέλος δεύτερης φάσης θεραπείας (8-10 εβδομδάδες από την αρχή της θεραπείας)

Επίσης έχει ελαφρυνθεί σε σημαντικό βαθμό η συμπιεστική περιπροστατική σκληρυντική ίνωση στο επίπεδο τής ουρήθρας. Αυτό έχει ως συνέπεια την:

• Καλύτερη ροή του προστατικού υγρού στα αδενικά σωληνάρια και ως εκ τούτου την άνετη παροχέτευση του αποφραχθέντος φλεγμονώδους υλικού.
• Καλύτερη ροή του αίματος που συνεπάγεται με την αύξηση της συγκέντρωσης των αντιμικροβιακών φαρμάκων.
• Σχεδόν ολοκληρωτική καταστολή των επίπονων ερεθισμάτων από την σταδιακή απελευθέρωση των ινών του νευρικού προστατικού πλέγματος.
• Αύξηση της διαμέτρου της ουρήθρας με αύξηση της δύναμης ροής των ούρων και την σημαντική πλέον μείωση του φαινομένου της ενδοπροστατικής παλινδρόμησης.

Τέλος τρίτης φάσης θεραπείας (12-14 εβδομδάδες από την αρχή της θεραπείας)

Επίσης έχει ελαφρυνθεί σε σημαντικότατο βαθμό η συμπιεστική περιπροστατική σκληρυντική ίνωση στο επίπεδο τής ουρήθρας. Αυτό έχει ως συνέπεια την:

• Ανεμπόδιστη ροή του προστατικού υγρού στα αδενικά σωληνάρια και ως εκ τούτου την άνετη παροχέτευση του αποφραχθέντος φλεγμονώδους υλικού
• Αυξημένη ροή του αίματος σε όλο τον προστατικό ιστό, με την σημαντική πλέον αύξηση της συγκέντρωσης των αντιμικροβιακών φαρμάκων
• Ολοκληρωτική καταστολή των επίπονων ερεθισμάτων από την πλήρη απελευθέρωση των ινών του νευρικού προστατικού πλέγματος.
• Αύξηση της διαμέτρου της ουρήθρας που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της δύναμης ροής των ούρων και την σημαντική πλέον μείωση ή και πλήρη εξαφάνιση του φαινομένου της ενδοπροστατικής παλινδρόμησης. Αυτό είναι άκρως σημαντικό διότι η  ενδοπροστατική παλινδρόμηση ούρων μπορεί να οδηγήσει σε χημική χρόνια φλεγμονή (από την παλινδρόμηση των ούρων μέσα στον προστάτη) και και σε μικροβιακή χρόνια φλεγμονή (εάν μαζί με τα ούρα μεταφερθούν και μικρόβια).

Σημαντική σημείωση

Εκτός από τις προαναφερθείσες επιδράσεις, οι στόχοι που επιτυγχάνονται με το πρωτόκολλο θεραπείας προστατίτιδας Γεωργιάδη είναι οι ακόλουθοι:

1. Καθαρισμός των αδένων του προστάτη από το πύον και τα άλλα φλεγμονώδη προϊόντα.
2. Ριζική και οριστική απάλειψη των μικροβίων που προσέβαλαν τον προστατικό ιστό και δημιούργησαν την χρόνια φλεγμονή.
3. Επαναφορά του αδένα στο αρχικό φυσιολογικό του μέγεθος.

Ολα τα προαναφερόμενα αποτελούν το πιο δύσκολο αλλά και το πλέον ευεργετικό μέρος του πρωτοκόλλου, αλλά είναι αυτό που τελικά οδηγεί σε πλήρη, ριζική και μόνιμη θεραπεία.

Είναι επίσης αυτό που κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με όλες τις άλλες τεχνικές ή θεραπείες που εφαρμόζονται ανά τον κόσμο και που ισχυρίζονται ότι επιτυγχάνουν κάποια σχετικά καλά αποτελέσματα στην θεραπεία της χρόνιας  προστατίτιδας.