1. Χρονιότητα ασθένειας: Πόσο χρόνο ο ασθενής είχε το μικρόβιο (ακόμα και πριν παρατηρήσει τα πρώτα συμπτώματα).
2. Βλάβη του προστάτη: Πόσο φλεγμονώδης είναι ο ιστός του προστάτη (δηλαδή στραγγαλισμένα νεύρα και αγγεία, μπλοκαρισμένοι προστατικοί αδενικοί αγωγοί μαζί με ασβεστοποιήσεις κλπ.)
3. Μέγεθος προστάτη: Πόσο μεγάλος είναι ο προστάτης λόγω της επιπλοκής της υπερτροφίας πριν από την έναρξη της θεραπείας.
4. Επιπλοκές: Η ίνωση της περι-ουρηθρικής ζώνης που οδηγεί σε εξωγενή συμπίεση της ουρήθρας, οι βλάβες στύσης και τα προβλήματα γονιμότητας.
5. Αντίσταση μικροβίων: Όσο περισσότερο χρόνο ο ασθενής έχει κάποιο μικρόβιο και έχει λάβει αντιβιοτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω προηγούμενων ανεπιτυχών θεραπειών, τόσο πιο ανθεκτικό είναι το μικρόβιο.
6. Τύποι μικροβίων: Ορισμένα μικρόβια όπως ο Staphylococcus (ειδικά το Aureus και το Lugdunensis) έχουν αποδειχθεί ότι αποκτούν γρήγορα αντίσταση έναντι των αντιβιοτικών. Τούτου λεχθέντος, όλα τα μικρόβια όπως Enterococcus, Chlamydia, Klebsiella κλπ. είναι ικανά να αποκτήσουν αντίσταση και στα πιο ισχυρά αντιβιοτικά. Τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζουμε συνήθως με ασθενείς που έχουν δοκιμάσει πολλές αντιβιοτικές αγωγές από όλο τον κόσμο, που δεν είχαν όμως κανένα αποτέλεσμα, αλλά αντιθέτως έχουν μετατρέψει τα μικρόβια τους σχεδόν σε “superbugs”.
7. Τρόπος ζωής: Ο πιο σημαντικός παράγοντας στον θέμα του τρόπου ζωής είναι μια πειθαρχημένη διατροφή. Μια τέτοια δίαιτα απαιτεί αυστηρή αποχή από τα ζαχαρούχα προϊόντα, το αλκοόλ και τα πικάντικα τρόφιμα. Η μη συμμόρφωση με αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά μεγαλύτερο χρόνο θεραπείας.

Όλοι οι παραπάνω παράγοντες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στον απαραίτητο χρόνο για να φτάσουμε σε αυτό που αναφέρομαι ως “πλήρη θεραπεία” χωρίς υποτροπή.