• Πρόωρη εκσπερμάτωση (διαταραχές χρόνου εκσπερμάτωσης)
• Χαμηλή λίμπιντο (έλλειψη σεξουαλικής όρεξης ή ορμής)
• Στυτική δυσλειτουργία (αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης στύσης)

Εκτός από τα προαναφερθέντα προβλήματα, η σεξουαλική δυσλειτουργία μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικά προβλήματα όπως:

• χαμηλή αυτοπεποίθηση
• κατάθλιψη
• άγχος απόδοσης

που στη συνέχεια μπορούν να οδηγήσουν σε μια γενική επιδείνωση της κατάστασης.

Πολλοί ασθενείς που εμφανίζουν σεξουαλική δυσλειτουργία, συνήθως αρχίζουν να αναζητούν φαρμακευτικά (ή άλλα βοηθητικά) σεξουαλικά υποστηρικτικά χάπια, τα οποία μπορεί να λειτουργήσουν προσωρινά. Όμως για λόγους που θα εξηγήσουμε αργότερα, αυτά τα φάρμακα θα επιδεινώσουν προοδευτικά την αιτία που προκάλεσε το πρόβλημα της σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Έτσι, μετά από κάποιο διάστημα, ακόμα και η αύξηση της δοσολογίας λήψης τους, δεν θα επιφέρει κάποια ουσιαστική αλλαγή ή έστω και κάποιο προσωρινό θετικό αποτέλεσμα στην στύση.

Η σεξουαλική δυσλειτουργία παίζει σημαντικό ρόλο στις σχέσεις. Προβλήματα όπως το άγχος απόδοσης ή η αμφισβήτηση της ελκυστικότητας λόγω της ασθένειας, μπορεί να είναι πολύ επιβλαβή, ειδικά όταν οι ασθενείς δεν είναι ενημερωμένοι για το θέμα αυτό ώστε να ξέρουν πως αντιμετωπίζεται.

Όλες οι προαναφερθείσες μορφές σεξουαλικής δυσλειτουργίας μπορούν να εμφανιστούν μεμονωμένες, αλλά κυρίως συναντώνται σε συνδυασμούς. Όταν ένας ασθενής επισκέπτεται τον ουρολόγο για σεξουαλική δυσλειτουργία, αφορά κατά κύριο λόγο το ζήτημα της στυτικής δυσλειτουργίας ή της πρόωρης εκσπερμάτωσης.

Τι είναι η Στυτική Δυσλειτουργία (ΣΔ);

Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) εμφανίζεται σε έναν άντρα όταν έχει συνεχή και επαναλαμβανόμενα προβλήματα που επηρεάζουν σημαντικά την στύση. Χωρίς τη σωστή θεραπεία, η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να καταστήσει τη σεξουαλική επαφή αρκετά δύσκολη έως και αδύνατη. Η συχνότητα εμφάνισης του προβλήματος είναι 3 στους 10 άνδρες και ο αριθμός αυτός αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας (αλλά όχι λόγω της ηλικίας). Το ποσοστό της πλήρους στυτικής δυσλειτουργίας, αυξάνεται από 20% έως 40% καθώς η ηλικία αυξάνεται από τα 30 στα 70 έτη.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι όσο αυξάνεται η ηλικία ενός άντρα, αρχίζει να μειώνεται ή να τελειώνει και η σεξουαλική του ζωή.

Σημαντική σημείωση

Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να εμφανιστεί αλλά και να αντιμετωπιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Η στυτική δυσλειτουργία είναι πιο συχνή σε ασθενείς που πάσχουν από σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού άλγους και αρκετά συχνή μεταξύ ατόμων με ιστορικό διαβήτη, παχυσαρκίας, καπνίσματος και υπέρτασης. Επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν ότι η επικράτηση της στυτικής δυσλειτουργίας ήταν υψηλότερη σε άνδρες με χρόνια προστατίτιδα (38,1%) από ότι στον γενικό πληθυσμό (17,1%), σύμφωνα με τη χρήση της αξιολόγησης βαθμολογίας Διεθνούς Ευρετηρίου της Στυτικής Λειτουργίας-5 (IIEF-5).

Με βάση τα προσωπικά εμπειρικά αποτελέσματα, η χρόνια προστατίτιδα είναι η κύρια αιτία της στυτικής δυσλειτουργίας για:

• 70% των ασθενών με χρόνια προστατίτιδα, μεταξύ των ηλικιών 25 έως 55 ετών.
• 50% των ασθενών με χρόνια προστατίτιδα, από την ηλικία των 55 ετών και άνω.

Η ηλικία λανθασμένα θεωρείται συχνά ως ένας από τους «φυσιολογικούς» παράγοντες που προκαλούν τη σεξουαλική δυσλειτουργία. Δεν αποτελεί ένα φυσιολογικό φαινόμενο εξέλιξης και αυτό είναι μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει, είναι ότι με την πάροδο της ηλικίας, οι διάφοροι αιτιολογικοί παράγοντες που δεν έχουν θεραπευθεί με το πέρασμα του χρόνου, εγκαθίστανται πιο ισχυρά μέσα στο σώμα. Σε συνδυασμό με τους ανεπαρκείς κυτταρικούς αναπαραγωγικούς μηχανισμούς του σώματος, ο αντίκτυπος του προβλήματος γίνεται ακόμα πιο ορατός.

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, η στυτική δυσλειτουργία συχνά συνδέεται με παράγοντες όπως:

• την παχυσαρκία
• το κάπνισμα
• τον ζαχαρώδης διαβήτης
• την υψηλή αρτηριακή πίεση κ.λπ.,

πράγμα που επιδεινώνει την κατάσταση και συμβάλλει σε ένα όχι τόσο ασήμαντο ποσοστό στην επιδείνωση του προβλήματος.

Τι σημαίνει πρόωρη εκσπερμάτιση;

Η πρόωρη εκσπερμάτωση (ή και δυσλειτουργία εκσπερμάτισης) αναφέρεται σε προβλήματα που έχουν σχέση με τον μηχανισμό εκσπερμάτωσης και συνήθως συνυπάρχουν με τη στυτική δυσλειτουργία.

Οι διαταραχές εκσπερμάτωσης χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες:

• Πρόωρη εκσπερμάτωση (ΠE): Εκσπερμάτωση που εμφανίζεται πριν ή αμέσως μετά τη σεξουαλική διείσδυση.
• Καθυστερημένη εκσπερμάτωση (ΚE): Εκσπερμάτωση που καθυστερεί πολύ και συνήθως γίνεται με ημίσκληρη στύση του πέους.
• Αναστολή της εκσπερμάτωσης (ΑE): Εκσπερμάτωση που δεν μπορεί να ολοκληρωθεί κατά την σεξουαλική επαφή.
• Παλίνδρομη εκσπερμάτωση (RE): Κατά τη διάρκεια του οργασμού, το υγρό της εκσπερμάτωσης αναγκάζεται να κινηθεί παλίνδρομα προς την ουροδόχο κύστη, παρά να προχωρήσει φυσιολογικά προς την έξοδο του πέους. Αυτή είναι μια συχνή ανεπιθύμητη παρενέργεια της χειρουργικής επέμβασης στον προστάτη (απλή ή ριζική προστατεκτομή). Μπορεί επίσης να συμβεί για κάποιο διάστημα και στις περιπτώσεις όπου ο ασθενής χρησιμοποιεί φάρμακα όπως είναι οι α-αναστολείς, για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.

Σημαντική σημείωση

Από την εμπειρία μου, για να θεραπεύσουμε την πρόωρη εκσπερμάτωση, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τον παράγοντα που τις προκαλεί, δηλαδή τη χρόνια προστατίτιδα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτό συνήθως βοηθά και στην αντιμετώπιση της ψυχολογικής πλευράς της νόσου, καθώς και τα άλλα συμπτώματα αρχίζουν να θεραπεύονται και με τον ασθενή να αισθάνεται καλύτερα.

Υπάρχουν όμως κάποιες περιπτώσεις όπου η θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας, από μόνη της δεν είναι αρκετή για την εξάλειψη της δυσλειτουργίας εκσπερμάτωσης (και κυρίως της πρόωρης εκσπερμάτισης). Αυτό οφείλεται στο ότι το σώμα έχει αποκτήσει μια «αρνητική συνήθεια» (π.χ. πρόωρη εκσπερμάτωση), λόγω ενός μη φυσιολογικού επαναλαμβανόμενου νευρικού αντανακλαστικού.

Αυτή την αρνητική αντανακλαστική παθολογική δυσλειτουργία, μπορεί να την επαναλαμβάνει ακόμα και όταν έχει θεραπευθεί η γενεσιουργός αιτία δηλ. η χρόνια προστατίτιδα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, αφού έχουμε θεραπεύσει την γενεσιουργό αιτία, ενισχύουμε περαιτέρω τη θεραπεία με ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα, που σκοπό έχουν να αναστείλουν αυτό το αρνητικό νευρικό αντανακλαστικό και να βοηθήσουν τον οργανισμό να το απορρίψει.

Τι είναι η χαμηλή Libido;

Η λίμπιντο είναι η φυσιολογική διάθεση για σεξουαλική συνεύρεση.  Προκαλείται κυρίως από διανοητικά αλλά και σωματικά ερεθίσματα που περιλαμβάνουν και τις πέντε αισθήσεις και είναι πιο γνωστή ως «σεξουαλική διέγερση».

Η χαμηλή λίμπιντο είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που περιγράφεται καλύτερα ως “πεσμένη σεξουαλική ορμή” και επηρεάζει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες πολλών ηλικιών. Οι αιτιολογικοί παράγοντες συνήθως θεωρούνται ψυχολογικοί (π.χ. κατάθλιψη, θέματα που σχετίζονται με το άγχος κ.λπ.), αλλά και μερικές φορές οργανικοί (π.χ. ανισορροπία ορμονών, χρόνιες φλεγμονώδεις διαταραχές του ουρογεννητικού συστήματος κλπ.).

Στην περίπτωση των ανδρών, η χρόνια προστατίτιδα έχει άμεση σχέση με τη λίμπιντο, διότι επηρεάζει την παραγωγή ορμονών, καθώς και πολλούς άλλους παράγοντες (π.χ. στραγγαλισμό των στυτικών νεύρων, τη ροή αίματος στο πέος κλπ.) που σχετίζονται με τη σεξουαλική λειτουργία.

Η χαμηλή λίμπιντο θεωρείται συχνά ως ο παράγοντας που προκαλεί τη στυτική δυσλειτουργία, αλλά κι αυτό είναι επίσης μια λανθασμένη διάγνωση. Για το λόγο αυτό, πολλοί ουρολόγοι ζητούν από τους ασθενείς να υποβληθούν σε ορμονικές εξετάσεις, και πράγματι διαπιστώνουν ότι οι εξετάσεις αυτές δείχνουν χαμηλά επίπεδα ορμονών όπως π.χ. της τεστοστερόνης (που εντοπίζεται συνήθως σε χαμηλότερη από την φυσιολογική τιμή). Αυτό τους οδηγεί να πιστεύουν ότι ο παράγοντας που προκαλεί το πρόβλημα είναι μόνο ορμονικός κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη παγίδα, που οδηγεί σε λανθασμένη διάγνωση με αποτέλεσμα την ελλιπή αντιμετώπιση.

Σημαντική σημείωση

Στα εμπειρικά αποτελέσματά μου, η κρυμμένη αιτία αυτής της σχετικής ορμονικής ανισορροπίας, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων με χαμηλή λίμπιντο (και ειδικά σε νέους άνδρες ηλικίας μεταξύ 25-55), οφείλεται στη χρόνια φλεγμονή του αδένα του προστάτη.

Λόγω της επέκτασης της φλεγμονής στις περι-προστατικές περιοχές, με την εμφάνιση του οιδήματος, στραγγαλίζονται οι νευρικές ίνες των στυτικών νεύρων που μεταφέρουν τα ερεθίσματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται δραστικά οι ανδρογονικοί υποδοχείς, πού τελικά οδηγούν στην ορμονική ανισορροπία που εμφανίζεται στα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Ως εκ τούτου, οι γιατροί συχνά καταλήγουν να συνταγογραφούν φάρμακα για ορμονικές θεραπείες, πιστεύοντας ότι αυτό θα λύσει το πρόβλημα, αλλά αυτό είναι καθαρά μία λανθασμένη προσέγγιση, παρά την οποιαδήποτε αρχική προσωρινή βελτίωση της λίμπιντο που ο ασθενής μπορεί να αντιληφθεί. Αυτό όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για τη βασική αιτία του προβλήματος, αλλά μπορεί να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, καθώς η λήψη εξωγενούς τεστοστερόνης βοηθά στην περαιτέρω διόγκωση (υπερτροφία και υπερπλασία), του ήδη φλεγμονώδους ιστού τού προστάτη.