Οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος προσδιορίζονται από το σημείο στο οποίο εμφανίζονται. Έτσι έχουμε:

• την μηροκήλη που εμφανίζεται ως προεξοχή στο ανώτερο τμήμα του μηρού
• την βουβωνοκήλη που εμφανίζεται ως προεξοχή στη βουβωνική χώρα
• την μετεγχειρητική κήλη που μπορεί να εμφανιστεί μέσω μιας ουλής από προηγούμενο χειρουργείο
• την ομφαλοκήλη που εμφανίζεται γύρω από τον ομφαλό.
• Την μηροκήλη που εμφανίζεται ως προεξοχή στο ανώτερο τμήμα του μηρού
• Η επιγαστρική κήλη ή κήλη της λευκής γραμμής που εμφανίζεται πάνω από τον ομφαλό.

Άλλες συνήθεις κήλες είναι η κήλη Richter, η κήλη του Morgani κ.α

Πως δημιουργούνται οι κήλες;

Οι κήλες προκαλούνται σταδιακά στο σημείο ή τη περιοχή που έχει αδυνατίσει το κοιλιακό τοίχωμα εξαιτίας αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης.Παραγόντες που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση είναι η άρση βαρών, η δυσκοιλιότητα, παχυσαρκία, ο βήχας, η κύηση και για τις μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες η προηγηθείσα επέμβαση στη κοιλιά.

Με ποια συμπτώματα εκφηλώνονται οι κήλες;

Οι κήλες στην αρχή είναι μαλακές ανώδυνες διογκώσεις του δέρματος που στα πρώτα στάδια εξαφανίζονται με την κατάκλιση ή με κατάλληλους χειρισμούς και επανέρχονται στην όρθια θέση ή με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης.

Τα ενοχλήματα είναι αίσθημα βάρους ή αμβλύς πόνος στο σημείο, ιδίως μετά παρατεταμένη ορθοστασία ή σωματική δραστηριότητα. Με την πάροδο του χρόνου η κήλη μεγαλώνει, ο πόνος γίνεται εντονότερος και οξύς και εμφανίζεται συχνότερα. Αυτό οδηγεί τον ασθενή σε αποφυγή κάθε σωματικής δραστηριότητας που αυξάνει την πίεση της κοιλιάς του και συνήθως επισκέπτεται τον ιατρό.

Η διάγνωση της κήλης γίνεται με την κλινική εξέταση από τον ειδικό χειρουργό.

Γιατί πρέπει να χειρουργούνται οι κήλες;

Οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά το συντομότερο δυνατόν διότι με την πάροδο του χρόνου αυξάνει ο κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών με σοβαρότερες την περίσφιξη με νέκρωση του περιεχόμενου σπλάχνου και τον αποφρακτικό ειλεό.

Χειρουργική αντιμετώπιση:

Η αντιμετώπιση των κηλών γίνεται μόνον με χειρουργική παρέμβαση. Η αποκατάσταση του κοιλιακού τοιχώματος που είναι ο σκοπός  της χειρουργικής επέμβασης μπορεί να γίνει με ανοιχτή χειρουργική προσπέλαση ή με λαπαροσκοπική μέθοδο. Με την ανοιχτή χειρουργική προσπέλαση γίνεται σύγκλιση των στρωμάτων του κοιλιακού τοιχώματος και πρσθήκη πλέγματος πάνω από το κοιλιακό τοίχωμα. Κατά τη λαπαροσκοπική μέθοδο αφού γίνει η επιστροφή του περιεχόμενου σπλάχνου μέσα στη κοιλιά τοποθετείται πλέγμα κάτω από το κοιλιακό τοίχωμα.

Η επιλογή της μεθόδου αντιμετώπισης της κήλης του  κάθε ασθενούς εξαρτάται από το είδος της κήλης, τον αριθμό των κηλών από προηγούμενες ενδοκοιλιακές επεμβάσεις εάν υπάρχουν συνοδά προβλήματα του ασθενή και εάν είναι υποτροπή. Και οι δύο μέθοδοι είναι ασφαλείς, αποτελεσματικές με ελάχιστο ποσοστό υποτροπής και η επιλογή της καταλληλότερης θα γίνει από τον γιατρό σε συνεννόηση με τον ασθενή του.

Μερικά από τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης είναι:

• Οι μικρές τομές με μικρή και γρήγορη αποκατάσταση του τραύματος και ταχεία επάνοδος στην εργασία
• Σημαντική μείωση του κινδύνου υποτροπής
• Μικρότερος χρόνος νοσηλείας
• Μικρότερη πιθανότητα δημιουργίας μετεγχειρητικών συμφύσεων